هیچوقت به این فکر کردهاید که اگر
امشب کشور ایران از
نقشه جغرافیای دنیا'>دنیا حذف شود چه
خللی به دنیا
وارد میشود؟ مثلا به صنعت کشاورزی، دامپروری یا به صنعت گردشگری دنیا چه ضربهای وارد میشود؟به صنعت خودروسازی چطور؟
آیا حتی به اقتصاد «دمپاییسازی جهان» هم ضربهای وارد میشود؟
به صنعت صدها میلیارد دلاری مُد و فشن دنیا چه ضربهای وارد میشود؟ به صنعت غول پیکری مانند هواپیماسازی و خطوط هواپیمایی جهان چطور؟ به دنیای هنر چقدر؟ اگر ایران نباشد در صنعت کشتیرانی دنیا چه خللی وارد میشود؟
چرا هر زمان بازارهای بورس کشورهای کوچکی مانند هنگ کنگ سقوط میکند غول بزرگی مانند وال استریت هم به شدت متلاطم میشود؟
ولی سقوط بازار بورس ایران حتی در اقتصاد همسایهاش افغانستان هم به اندازه یک ارزن تاثیرگذار نیست؟
چطور میشود که سنگاپور به بهشت سرمایهگذاری و گردشگری دنیا تبدیل شود و کشوری مانند سوئیس بجز صنعت بانکداری و گردشگری، حتی با ساخت ساعت هم بتواند دنیایی را تحت تأثیر بگذارد؟ اصولاً تأثیرگذاری ایرانِ کنونی بر دنیا از چه طریقی و چه راهی است؟
اگر تاثیرگذارترین نقش ایران در چند دهه گذشته را نگاه کنیم در بازار نفت دنیا بوده است. این درحالی است که بنابر آمار بلومبرگ سهم ایران در بازار نفت تنها ۳ درصد است! یعنی حتی کشورهایی مانند قطر، کویت و عراق، ایران را با سرعتی برابر با نور در این صنعت جا گذاشتهاند!
همزمان با اعلام مجله فوربز از مهمترین مجلههای اقتصادی جهان، ریال ایران ضعیفترین واحد پولی جهان است که با یک ریال فقط ۰.۰۰۰۰۲۴ دلار آمریکا خریداری میشود. به عبارت دیگر، ۱ دلار برابر با ۴۲۲.۷۳۳ ریال ایران است.
در این لیست نامی از کوبا و کرهشمالی (الگوهای جمهوریاسلامی) نیست!
اما نکته هولناک چیز دیگری است. اینکه این نهادها و مجلههای بینالمللی وقتی چنین آمارهایی را اعلام میکنند این پیام را به دنیا و افکار عمومی مخابره میکنند که دیگر بود یا نبود آن کشور تاثیری در معادلات جهانی ندارد؛ مانند سوریه یا لیبی! آیا برای کسی مهم است آنها چه میکنند؟
همزمان وقتی شما میبینید که قویترین ارزهای دنیا متعلق به کشورهای همجوار ایران: بحرین، کویت و عمان است باید به این نکته توجه داشت که هرچقدر در ۴۵ سال گذشته ایران را ضعیف کردهاند به موازات کشورهای اطراف آن قوی و قویتر شدهاند. درحقیقت دیگر مانند قرنهای گذشته نیست که، اگر ایران دچار تلاطم و سقوط شد شخصی مانند نادرشاه، آغا محمدخان یا رضاشاه بیاید و دوباره با قدرت شمشیر و نظامیگری ایران را یکپارچه کند. آن زمان کدام کشور در اطراف ایران به این قدرت اقتصادی و یا نظامی مانند ترکیه آذربایجان و قدرتی هستهای مانند پاکستان رسیده بودند؟
از همه اینها گذشته بزرگترین خطر در همسایگی ایران بجز نظام سیاسی و فکری آن، افغانستان و جمعیت جوان آن است. برآوردها در سال ۱۴۰۱ نشان میدهد که ۴۵.۵ درصد مردم افغانستان کمتر از ۱۵ سال سن دارند. درحالی که رشد جمعیت در ایران منفی و هرسال جمعیت آن پیر و پیرتر میشود
پنج سال دیگر طالبان یک ارتش جوان میلیونی دارد و ایران همین حالا بالاترین آمار مهاجرت پزشکان و نیروی متخصص را دارد، میزان ابتلا و مرگ و میر بر اثر سرطان، تصادف و اعتیاد در آن بیداد میکند. آیا پنج سال دیگر در برابر اینها که سالهاست در کوهها میجنگند حرفی برای گفتن دارد؟
هرچقدر زمان میگذرد میبینید اینها مدام پیر و فرسودهتر میشوند و بجز آن لباس، کلاه و مدالهای نظامی، مقداری قمپُز و بلوف، هیچ چیز دیگری ندارند مانند جنگ غزه! اینها میروند که آخرین میخ تابوت را بر پیکر ایران و یک تمدن کهن بزنند. این هشداری است برای آنها که دغدغه ایران دارند.
https://twitter.com/behtarin1760/status/1738138517547483432?s=20
با ۳۵ امتیاز و ۷ نظر فرستاده شده در بالاچه رشتو
لینک مستقیم نیکی ها...
ما را در سایت نیکی ها دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : محمد کاظم مشهدی بازدید : 18 تاريخ : يکشنبه 3 دی 1402 ساعت: 13:54