اشعاری در رابطه با ولادت امام حسن مجتبی (ع)

امام حسن مجتبی

امام حسن مجتبی (ع) در مدینه به دنیا آمد. بنا بر مشهور، تاریخ ولادت او ۱۵ رمضان سال سوم هجری است. البته برخی روایات و منابع تاریخی تولد وی را سال دوم هجرت دانسته‌اند.

پس از تولد، پیامبر در گوش او اذان گفت و در هفتمین روز ولادتش گوسفندی را عقیقه کرد.

اشعار ولادت امام حسن مجتبی (ع)

ما را غلام کوی حسن آفریده اند
مبهوت و مات روی حسن آفریده اند

ما را پیاله نوش شرابش رقم زدند
مست از خم و سبوی حسن آفریده اند

خورشید را به این همه نقش و نگارها
از طلعت نکوی حسن آفریده اند

روشن ز نور روی مهش گشته روزها
شب را اسیر موی حسن آفریده اند

آری ز مقدمش همه جا بوی گل گرفت
گل را ز رنگ و بوی حسن آفریده اند

از انبیاء و اولیا همه را صف به صف ببین
مدهوش خلق و خوی حسن آفریده اند

میل نگاه هر چه گدایان شهر را
ولله سمت و سوی حسن آفریده اند

شعر ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام

دار و ندار حضرت دادار مجتباست
سبط نبی ومخزن الاسرار مجتباست

گویند هر کسی نظری سویش افکند
کافر شود که احمد مختار مجتباست

اولاد فاطمه همگی شبه حیدر اند
اما به واقع حیدر کرار مجتباست

تضمین کنم برای حسن شعر بهتری
زیبایی تمامی اشعار مجتباست

عباس هم بدست حسن مرد رزم شد
استاد فن رزم علمدار مجتباست

جنگ جمل بدست حسن ختم گشته است
از قاتلان لشگر کفار مجتباست

برتن زره نکرده به مانند مرتضی
وقت نبرد مرد جگردار مجتباست

از لطف اوست اشک دوچشم حسینیان
درمجلس حسین میاندار مجتباست

گردآوری گروه فرهنگ و هنر نیک صالحی