تدارکاتچیان روز
قیامت افرادی هستند که به هر نحوی خود را برای روز قیامت آماده میکنند. برخی پناهگاههای پرجزئیاتی در اعماق زمین میسازند، برخی دیگر به بیابان پناه میبرند، برخی در حال آماده شدن برای بلایای زیست محیطی هستند و برخی دیگر برای ناآرامیهای مدنی گسترده آماده میشوند. وجه مشترک آنها میل به زنده ماندن از آشوب آخرالزمان است. در این مقاله، فلسفه تدارکچینی روز قیامت را بررسی میکنیم، با این استدلال که حتی اگر تدارکچیان روز قیامت درست بگویند که ما در آستانۀ آخرالزمان به معنای نابودی جهان باشیم، روشن نیست که تلاش برای زنده ماندن، پاسخ درستی باشد.
تدارکچیان روز قیامت افرادی هستند که اقدامات فعالی را جهت آمادگی در برابر رویدادهای فاجعهبار، مانند بلایای طبیعی، فروپاشی اقتصادی، بیماریهای همهگیر یا دیگر سناریوهای آخرالزمانی انجام میدهند. در سالهای اخیر، این اقشار مختلف متشکل از بقاجویان و سازندگان پناهگاهها به لطف برنامههای تلویزیونی مانند Doomsday Preppers و گزارشهای تحقیقی درباره نقشههای فرار از روز قیامتِ ابرثروتمندان توسط رسانههایی مانند Vice News، The Guardian، The New Yorker به طور فزایندهای در فرهنگ عامه شناخته شدهاند.
تدارکاتچیان روز قیامت بسته به اینکه برای چه نوع رویداد آخرالزمانی آماده میشوند، در اشکال مختلف آمادهسازی شرکت میکنند.
کسانی که از ناآرامیهای مدنی و فروپاشی سیستم پولی هراس دارند، به احتکار غذا، آب، الکل، مهمات و فلزات گرانبها مانند طلا و نقره تمایل دارند. برخی به دنبال ساختن سنگرهای زیرزمینی هستند تا خود را از خطرات بالای زمین ایمن کنند. برخی دیگر به طور کامل خود را از مناطق پرجمعیت دور میکنند، به روستاها نقلمکان میکنند و روی خودکفا شدن با زندگی خارج از شبکه و رشد هر چه بیشتر محصولات تمرکز میکنند.
برنامههای بقاء بسته به میزان ثروت این افراد میتواند بسیار پیچیده باشد. به عنوان مثال، بردلی گَرِت جغرافیدان در کتاب خود Bunker: Building for the End of Times از یک سیلوی موشکی بازسازیشده دوران جنگ سرد در کانزاس که حالا کندوی بقا نامیده میشود، بازدید میکند که در آن افراد ثروتمند میتوانند آپارتمانهای زیرزمینی لوکس را در یک جامعه خریداری کنند. این مرکز زندگی لوکس دارای استخرهای شنا، سوپرمارکت، اسلحهخانه (برای دفاع)، دیوارهای صخرهنوردی، اتاق بازی، پارک حیوانات خانگی، سینما، میدان تیراندازی، کتابخانه و سونا است. با در نظر گرفتن قیمت تکفروشی آنها که بین ۲ تا ۵ میلیون دلار است، زندگی لوکس پس از آخرالزمان ارزان نیست.
آنهایی که از امکانات کمتری برخوردارند باید به پناهگاههای کوچک بسنده کنند. به عنوان مثال، Vivos x Point پناهگاههای کوچک نظامی سابق را در داکوتای جنوبی به قیمت ۳۵۰۰۰ دلار میفروشد که یک پوسته بتنی دست نخورده است. برای کسانی که نمیتوانند با عجله به داکوتای جنوبی سفر کنند، پناهگاههای باغ پشتی نیز از سوی شرکتهایی مانند پناهگاه بقای اطلس در دسترس است که پناهگاهی را در ملک شما ساخته و دفن میکند.
زنده ماندن از آخرالزمان: آیا ارزشش را دارد؟
صرف نظر از اینکه تدارکاتچیان روز قیامت برای چه نوع فاجعهای آماده میشوند، وجه مشترک همه آنها تمایل شدید به زنده ماندن از رویداد آخرالزمانی است. در نگاه نخست، بقا بدون شک یک هدف ارزشمند به نظر میرسد. همه ما درگیر نوعی فعالیت با هدف حفظ خود هستیم: به پزشک مراجعه میکنیم، تلاش میکنیم سالم غذا بخوریم، از فعالیتهای خطرناکی مانند چتربازی اجتناب کنیم، برای روز مبادا (یا بازنشستگی) پول پسانداز میکنیم، یک کیسه اضافی ماکارونی خشک و مقداری کنسرو در کمد نگه میداریم برای چند روزی که شاید نتوانیم به مغازه برویم. آمادهسازی روز قیامت را میتوان بسط عقلانی این میل اساسی برای زنده ماندن در نظر گرفت، هرچند که بسیار فراتر رفته است.
با این حال، میتوان استدلال کرد که تدارکچیان روز قیامت با ارزشگذاری بیش از حد روی بقا، مرتکب یک اشتباه