جنبش نه سر آشتی با رژیم حاکم دارد و نه به زائده سیاست‌های امپریالیستی که توسط سلطنت طلبان دنبال می‌شود، تبدیل می‌گردد.

همه مرتجعین جهان علیه جنبش کارگری در ایران بر اساس اعلام رئیس شورای حقوق بشر، علی بحرینی سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان‌های بین‌المللی در ژنو به عنوان رئیس نوزدهمین اجلاس مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر در سال ۲۰۲۳ انتخاب شد و چند روز بعد «مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نشست هماهنگی روز پنجشنبه، یکم ژوئن جمهوری اسلامی را به عنوان یکی از نایب رئیسان هفتاد و هشتمین مجمع عمومی این سازمان و همچنین به عنوان "گزارشگر کمیته خلع سلاح" این مجمع انتخاب کرد.» (DW فارسی – قرائت در ۱۲ خرداد ۱۴۰۲) هلیل نویر مدیر اجرائی دیدبان سازمان ملل متحد ناخواسته توطئه مشترک همه نیروهای امپریالیستی علیه جنبش انقلابی ما را چنین برملا می‌کند: «به وضوح در پشت صحنه اتفاق‌هائی صورت گرفته است. جمهوری اسلامی تنها نامزد ریاست مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر سازمان ملل بود و همه کشورها، از جمله کشورهای اروپائی و آمریکا از این موضوع آگاه بودند، اما هیچ اقدامی نکردند» (ایران انترناسیونال – قرائت در ۱۲ خرداد ۱۴۰۲) البته سایت انترناسیونال آگاهانه فراموش کرده است که بنویسد دولت چین و روسیه نیز از این امر آگاه بودند و اقدامی نکردند. جنبش ۱۴۰۱ در ایران نشان می‌دهد که نه سر آشتی با رژیم حاکم دارد و نه به زائده سیاست‌های امپریالیستی که توسط سلطنت طلبان در ایران دنبال می‌شود، تبدیل می‌گردد. این جنبش به روشنی دوستان و دشمنان بین‌المللی خود را شناخته و با کارگران، زحمتکشان و نیروهای مترقی بین‌المللی گره خورده است. جنبش ۱۴۰۱ با مرگ مهسا امینی آغاز شد ولی با محوریت طبقه کارگر شکل گرفته، به لحاظ ایدئولوژیک سیاسی و سازمانی گام‌های بلندی به پیش برداشته است. کارگران در این جنبش نوسازی ایدئولوژیک، سیاسی و سازمانی خود را آغاز کرده و با نزدیک شدن گام به گام جنبش کمونیستی به طبقه کارگر، این طبقه هر روز به سوسیالیسم بیشتر مسلح می‌شود. این سمت گیری انقلابی و شکست سیاست‌های امپریالیستی و بورژوازی لیبرال در نفوذ در جنبش ۱۴۰۱ ایران، تمام مرتجعین داخلی و بین‌المللی را به شدت عصبی و برافروخته کرده است. آن‌ها می‌دانند که جنبش آتی پر قدرت‌تر، نزدیکتر به سوسیالیسم و انقلابی‌تر عمل خواهد کرد. این یعنی ناقوس مرگ سرمایه‌داری در خاور میانه. دقیقاً از میانه روند این جنبش، لحن برخورد و جدل‌های نیروهای امپریالیستی و بورژوازی حاکم ایران آرام شده و مناسباتشان که “آشتی ناپذیر“ می‌نمود، آشتی پذیر گردیده است. خطر برآمدن یک جنبش چپ و انقلابی تا آن جا این نیروها را به هراس افکنده است که علیه این جنبش از حالا دست در آغوش هم انداخته و علناً توطئه‌های خود را سازمان می‌دهند. جنبش کارگری ایران هیچ راهی جز متشکل شدن، ایجاد تشکل سرتاسری و سازماندادن مبارزه مسلحانه توده‌ای علیه بورژوازی داخلی و دخالت نیروهای امپریالیستی ندارد. جنبش کمونیستی نیز هیچ راهی جز وحدت و یکی شدن و رهبری طبقه کارگر در این مبارزه دوران ساز ندارد. وقت تنگ است. حرکت کنیم.
با ۲۸ امتیاز و ۰ نظر فرستاده شده در بالاچه جمهوریخواهان ایران
لینک مستقیم نیکی ها...