کتاب دختر فرانسوی

به عقب که نگاه می‌کنم برایم جالب‌ است که خودش هم می‌دانست از او خوشم نمی‌آید، اما اهمیتی نمی‌داد. از آن مدل آدم‌های خوددار بود، آن هم در سن حساس نوزده. خب... کمی غیرطبیعی بود، شاید هم خیلی فرانسوی‌‌مآب. تام است که به من زنگ زده‌ است. شاید می‌خواهد خبری را برساند. یادم نمی‌آید آخرین‌بار کی به من زنگ زده است. البته معنی‌اش این نیست که با من هیچ‌ تماسی نمی‌گیرد؛ اتفاقاً برعکس بیشتر دوست‌های مذکرم او در ایمیل‌زدن بسیار مهارت دارد، اما انگار همیشه این در ذهنم هست که او فقط برای دادن خبرهای خوشحال‌کننده تلفنی تماس می‌گیرد، مثل دعوت‌کردن به مهمانی یا عروسی، عروسی خودش. هرچه باشد او سال‌هاست با جِنا نامزد است. اما او چیز دیگری می‌خواهد بگوید.