محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه در دولت حسن روحانی صبح امروز در جلسه رونمایی از کتاب «سازمان های بین المللی سخنرانی کرد. بخشهای مهم سخنرانی او را در ادامه میخوانید: من نمیتوانستم باور کنم که یک مقام رسمی اسرائیل انگونه صحبت کند و رسما انجام جنایت جنگی را تایید کند و از تنبیه جمعی شامل گرسنگی دادن و قطع برق و آب حرف بزند. چندی قبل فیلمی منتشر شد که عملیات اسرائیلیها در غزه را نشان میداد و شهرک نشینان در حال تماشای کشتار مردم غزه بودند. واقعا نیاز است یکبار دیگر مفاهیم را بررسی کنیم و ببینیم چه بر سر بشریت و انسانیت آمده که از کشته شدن انسانها احساس خوشحالی کند. از هیچ مرگی نباید خوشحال شد. جهان امروز در یک تحول بیسابقهای است که باعث میشود با دنیایی که از توازن قوا به سوی جهان دو قطبی حرکت کرد قابل مقایسه نباشد. دیگر دولت تنها کنشگر در هیچ حوزه روابط بینالملل نیست. کنشگرانی وارد بحث شدهاند که حتی در حوزه امنیتی هم با دولتها رقابت دارند. امروز بازیگران غیردولتی از جمله شرکتهای خصوصی امنیتی میتوانند سلاحهای کشتار جمعی بسازند. اینکه رئیس جمهور آمریکا با روسای شرکتهای هوش مصنوعی جلسه میگذارد و این جلسه محرمانه اعلام میشود باید توجه کرد. دولتها دیگر به تنهایی نمیتوانند چالشها را حل کنند. دیپلماسی چندجانبه ابزار مشروعیت جمعی است. شما نمیتوانید قدرت را تغییر بدهید. درست است که ما از حاکمیت برابر سخن میگوییم اما واقعا تساوی حاکمیت به معنای تساوی قدرت که نیست. کوبا و ایالات متحده که هم قدرت نیستند. هرچند هر دو یک رای دارند. اتفاقی که در سازمانهای بینالمللی رخ میدهد مشروعیت دادن به کنش هذ و محدود کردن کنشهای فردی است. رژیم صهیونیستی از ابتدای تشکیلش با امنیتی , ...ادامه مطلب
حشمت فلاحتپیشه، نماینده پیشین مجلس در گفتوگو با روزنامه اعتماد سیمای دلواپسان در ماجرای تصویب FATF را تشریح کرده است. بخشهای مهم این گفتوگو را در ادامه میخوانید: اگر این خبر درست باشد که رییسجمهور قبل از سفر به نیویورک از رهبر انقلاب خواستهاند که موضوع FATF در مجمع دوباره بررسی شود، باید به حال منافع ملی کشور گریست. چون شخص آقای رییسی از جمله افرادی بودند که در جلسات مجمع مخالفتهای بسیار تندی با لوایح FATF داشتند. یکی از چهرههایی که شدیدترین مخالفتها را در خصوص FATF داشتند، شخص آقای رییسی بودند که در آن زمان به عنوان رییس قوه قضاییه و عضو مجمع تشخیص در جلسات شرکت میکردند. این چرخش ناگهانی نشان میدهد که در کشور مکانیسمهایی برای جلوگیری از وارد آمدن آسیبهای جناحی نسبت به منافع ملی تعبیه نشده است. طی سالهایی که ایران در فهرست سیاه FATF قرار گرفته، آسیبهای جدی به منافع کشور و فرد فرد ایرانیان وارد آمده است. عملا مبادلات بینالدلالی، جایگزین مبادلات بانکی شفاف شدهاند. دلالها سود و سرمایه خودشان را از هر نوع مبادلات بانکی ایران بردهاند. چه بسا بسیاری از این دلالان کاسبان تحریم هستند که هرچند شعارهایی در راستای ارزشهای ظاهری کشور سر میدهند اما در باطن برخلاف منافع ملی کشور عمل میکنند. پیوستن به FATF، عدم احیای برجام و بخش عمده تنشهایی که با کشورهای مختلف از جمله امریکا وجود دارد، متاثر از تلاشهای کاسبان تحریم است. به نظر من اتفاقی که در این مدت افتاده نشاندهنده آن است که دولت سیزدهم هم متوجه این مشکلات برای کشور شده و چون مسوول وضعیت اقتصادی کشور است خواستار تغییر رویه کشور احیای برجام و پیوستن به FATF شدهاند. به عنوان یک شهروند ایرانی از دولت آقای رییسی می, ...ادامه مطلب
نقش چین در توافق موجود میان ایران و عربستان چیست؟ اساساً چه نیازی به واسطهای مثل چین بوده است؟ مگر پیشتر عراق یا عمان این نقش واسطهگری را ایفا نکردند؟ پس چرا آنان موفق نشدند؟ اصلاً چه نیازی به واسطه است، مگر گفتگوی مستقیم چه نقصی دارد؟ ما حتی با عراق در زمان جنگ و هم پس از پذیرش قطعنامه مستقیم روابط داشتیم، پس چرا حالا باید در چارچوبی کاملاً سری و با حضور کشور ثالث در شرق آسیا وارد این گفتگوها شد؟ به نظر میرسد که این واسطه دو ویژگی داشته است که قبلیها ندارند. اول ویژگی قدرت در شراکت. به عبارت دیگر و به احتمال قوی این توافق فقط میان ایران و عربستان نیست، بلکه بصورت ضمنی یک توافق سهجانبه است، که در ذیل برنامه راهبرد همکاری چین با هر دو کشور معنا دارد و بدون دو توافق دیگر که میان چین با هر کدام از دو کشور ایران و عربستان است، ضلع سوم این توافق محقق نمیشد. ویژگی دوم قدرت تضمینکنندگی است. به عبارت دیگر برای آنکه این توافق به سرنوشت توافق ۱۳۸۰ میان ایران و عربستان دچار نشود، باید از یک ثبات و پایداری برخوردار باشد و این ثبات و پایداری باید تضمین شده باشد که احتمالاً چین مرجع تضمینکننده مفاد است، چون قدرت آن از هر دو کشور بیشتر است و حضورش حالت تضمین کنندگی دارد. فارغ از این ویژگیها این توافق برای هر سه کشور نتایج مهمی در بر دارد. اول برای ایران، که ما را به نحوی وارد نوعی از توافقات سیاسی مهم و نظام بینالملل میکند. این کار گر چه امکاناتی برای ایران دارد، ولی محدودیتهای خاص خود را هم دارد. بویژه آنکه چین ادعای به هم زدن نظم بینالملل موجود را ندارد و در این زمینه بسیار محتاط است، نمونه آن پرهیز از درگیر شدن در مسأله اوکراین است. میتوان گفت که این گونه توافقات به سیاست, ...ادامه مطلب