نیکی ها

دربارۀ نویسنده: جوزیا اوبر استاد تاریخ و علوم سیاسیِ دانشگاه استنفورد و نظریه‌پردازِ سیاسی کلاسیک است. او استاد پژوهش تاریخی در مؤسسۀ تحقیقاتیِ هوور است و کتاب‌ها و مقالات فراوانی به رشتۀ تحریر درآورده است. از تألیفات مهم اوبر می‌توان به این موارد اشاره کرد: "توده و نخبگان در آتن دموکراتیک" (۱۹۸۹)، "اختلاف سیاسی در آتن دموکراتیک" (۲۰۰۸)، "دموکراسی و دانش" (2008) جوزیا اوبر در کتاب جدیدش می‌گوید: «دموکراسی آشفته است. شهروندان دموکرات باید بتوانند در کنار یکدیگر زندگی کنند و بر سر قواعدِ زندگی اشتراکی با دیگرانی که از منافع متفاوتی برخوردارند، مذاکره کنند. دموکراسی به معنای قابلیت مذاکره با افرادی است که با آن‌ها اختلاف نظر داریم.« جوزیا اوبر، دانشمند علوم سیاسی استنفورد، در پرسش از آیندۀ سیاست آمریکا دیدگاهی خوش‌بینانه دارد. به نظر او معاملۀ مدنی، رمز استمرار و بقای دموکراسی است. یادداشت سردبیر استنفوردنیوز: احتمالاً با تورق روزنامه‌ها و خواندن و شنیدنِ مطالبی که از مرگِ قریب الوقوع دموکراسی سخن می‌گویند، نومید و حزن‌آلود می‌شوید؛ اما می‌توان جور دیگری به این داستان نگریست.کتاب جدیدِ جوزیا اوبر با عنوان "معاملۀ مدنی: دموکراسی چگونه زنده می‌ماند؟ (انتشارات دانشگاه پرینستون، ۲۰۲۳)" رویکرد و منظری متفاوت دارد. نویسنده بدبینی‌های رایج سیاسی را کنار زده و راهبرد جدیدی ارائه کرده است. اوبر و نویسندۀ همکارش بروک منویل می‌گویند: "به جای تحقیق پیرامونِ عللِ مرگ دموکراسی، به بازماندگان کهن‌سالِ تاریخی رجوع کرده‌ایم تا سرنخ‌هایی راهبردی دربارۀ ظهور، تکامل و تداوم دموکراسی بیابیم". نویسنده به بحث دربارۀ ضروریاتِ بقای دموکراسی می‌پردازد و, ...ادامه مطلب

در‌حالی‌که یک سال از قتل «مهسا (ژینا) امینی» در بازداشتگاه می‌گذرد، انگار دنیا ماجرا را فراموش کرده. اما آتش اعتراضات انقلابی که در پی مرگ مهسا چندین ماه در جریان بود، هنوز در قلب مردم ایران روشن است و آنان از ما می‌خواهند دفعه بعدی که با خواست تغییر بنیادین سیاسی به پا می‌خیزند، پشتیبانی موثرتری از آن‌ها انجام دهیم. در پانزده سالی که من مشغول حمایتگری از هم‌وطنان ایرانی خود هستم، هرگز شاهد مخالفتی به پرشوری مخالفتی که امروز در ایران با حکومت روحانیون می‌شود، نبوده‌ام. اعتراضات سراسری که جرقه‌شان در پی قتل مهسا زده شده و شعار «زن، زندگی، آزادی» که از دل این جنبش بیرون آمد، بزرگترین خطری است که در طول حکومت چهل و اندی ساله این حکومت دین‌سالار، موجودیت آن‌را تهدید کرده است. سرکوب جنبش هم دقیقا به همین اندازه وحشیانه انجام شد. از شهریور (سپتامبر) سال گذشته تاکنون، بیش از ۵۰۰ معترض کشته‌ شده‌اند، بیش از ۲۰ هزار تن دستگیر شده‌اند و حداقل هفت تن اعدام شده‌اند و ده‌ها تن دیگر هم هنوز با حکم اعدام مواجه هستند. هزاران ایرانی کور شده‌اند، با گاز خفه شده‌اند، به‌طور اجباری ناپدید شده‌اند و یا مورد شکنجه و تجاوز قرار گرفته‌اند. در روز ۱۹مه۲۰۲۳ (۲۹اردیبهشت۱۴۰۲) خبر آمد که جمهوری اسلامی در پی محاکمه‌‌های نمایشی و اعترافات اجباری، سه معترض دیگر را هم اعدام کرده است. احساسی عمیق از ناکامی مرا در گرفت، چراکه به‌نظر رسید ضعف اپوزیسیون، بر شهوت خون حکومت افزوده است. این لحظه‌ای بود که مرا به فکر فرو برد. احساس انزوا و تنهایی می‌کردم. این اعدام‌ها فوریت اندیشیدن به این سوال را نشان می‌داد، ما برای رسیدن به اهداف خود باید چه کارهایی را متفاوت انجام می‌دادیم؟ اصلا اگر ما آماده نباشیم که از اشتباها, ...ادامه مطلب