نیکی ها

«صدیقه وسمقی»، نویسنده و اسلام‌پژوه، در واکنش به اعتصاب غذای سه روزه‌ «فریبا کمال‌آبادی» و «مهوش ثابت»، زندانیان بهایی از آن‌ها حمایت کرد و در یادداشتی نوشت: «من نیز در کنار شما به ستم‌های فراوانی که بر هموطنان بهایی می‌رود معترضم. در طول ۴۵ سال گذشته آن‌قدر آوار درد و ستم بر ملت ایران فرو ریخته که موجب غفلت از رنج‌های عمیق و بی‌کران شما شده است.» روز شنبه ۱۸آذر۱۴۰۲، مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی، دو زندانی بهایی محبوس در بند زنان زندان اوین، با نگارش نامه‌ای اعلام کردند که «به عنوان اعتراض به رویکرد ویرانگر حکومت و به منظور احقاق حقوق شهروندی بهاییان»، دست به اعتصاب غذای سه روزه زدند. صدیقه وسمقی، دو زن زندانی بهایی را «دوستان» خود خوانده و بر ستم‌های فراوانی که بر جامعه بهایی در ایران می‌رود، اذعان کرده است. او در بخشی از پیامش نوشته است: «در طول ۴۵ سال گذشته آن‌قدر آوار درد و ستم بر ملت ایران فرو ریخته که موجب غفلت از رنج‌های عمیق و بی‌کران شما شده است. ستم‌هایی که از جانب حکومت بر شما می‌رود، ریشه در جهالت و سنت‌های ظالمانه‌ای دارد که توسط فقیهان توجیه شده و تاکنون این توجیهات غیراخلاقی و غیرانسانی به‌طور جدی به چالش کشیده نشده است. بی‌گمان در مسیر ایران آزاد و دموکراتیک، ما این سنت‌های غلط را همراه با توجیهات ناموجه آن‌ها پشت‌سر خواهیم گذاشت. باشد که با قوت یافتن جامعه‌ی مدنی و بیداری وجدان‌ها، اسباب برچیده شدن این‌ همه ظلم و ستم بر پیروان بهاییت فراهم شود و فرا رسد روزی که همه‌ اقشار ملت با حقوق و احترام برابر در کنار هم زندگی کنند و هیچ‌کس به‌دلیل آنکه زن است یا بهایی و یا سنی...، در رنج و تگنا نباشد.» خانم وسمقی که در اعتراض به رنج و کشتاری که شهروندان ایران طی یکسال گ, ...ادامه مطلب